ABDULLAH YAYAN HOCA EFENDİ

Abdullah Yayan benim hem köylüm, hem meslektaşım, hem yoldaşım, hem de komşumdur. Benim çocukluğum biraz dışarıda geçti rahmetli babamın memuriyeti sebebiyle. Bir de İmam Hatip Okulunu (o zamanlar okuldu) Diyarbakır’da okumam sebebiyle çocukluğumuzda pek beraber olamadık Abdullah Hocayla. Ama gençliğimiz beraber geçti. Özellikle Kayseri yüksek İslam Enstitüsü’ne girdikten sonra.

O yıllarda Abdullah Hocam hem imamlık yapar, hem okurdu. Milli Eğitimden önce imamlığı vardır bir hayli. Bu yüzden beraber olursak namazlarımızı o kıldırır. Ben sıkışırsam “ben öğretmenim” der çıkarım. Ama onun bu şansı yok.

Kahramanmaraş İmam Hatip Lisesi’inde uzun yıllar beraber çalıştık. 28 Şubat Darbesiyle İmam  Hatiplerin başına gelen musibetle öğrenciler azalınca sağ olsun o yerini bizim gibi yaşlılara bırakarak ilköğretm’e geçti.

*  *  *

Abdullah hocam güler yüzlü, tatlı dilli, yumuşak huylu bir kardeşimizdir. Sakindir. Kızdığını pek göremezsiniz. Kimseyi de kırmaz, kızdırmaz. Bir zamanlar bir Halil İslamoğlu Hocayı kızdırmıştı “su faturası” yüzünden, o kadar. O da kızma değildi aslında, sitem mi desem, uyarı mı, öyle bir şey.  Kimsenin aleyhinde konuşmaz. Bu yüzdendir herhalde ki o’nun  aleyhinde de pek konuşulmaz.

Fedakar insandır. Bir zamanlar ayda bir fakiri bizim köylere götürürdü arabasıyla tebliğ ve irşad için. Çok tatlı hatıralarımız vardır bu yolculuklarda. Aramızda yine sakin ve huzurlu Ahmet Hançer dostumuz da vardır. Aynı işi onbeş günde bir münavebeli yaparlardı sağ olsunlar.

Bizim için bu siteyi ilk yapan M. Akif Yayan kardeşim, Abdullah Hocamın oğludur. Edep ve terbiyesi, hizmet anlayışı ile babasının oğludur. Diğer oğlu Mücahit de kibar bir delikanlıdır. Hele Allah esirgesin kardeşleri Sümeyye, tam bir hanımefendi, istikbalin bir mürşidesi olarak yetişmektedir. Allah akıbetlerimizi hayreylesin ve zalimlerin şerlerinden korusun. Bu gençlerin yetişmelerinde uzaktan akrabamız da olan anneleri Ayşe Hanımı unutmamak gerekir. Onun merhum babası da baba dostumuz, abileri Hamit ve Muhammed İşler kardeşler de arkadaşımız olduğu için gençliğimizden beri rahat girip çıktığımız, sofralarında çok yemek yediğimiz bir evin kızıydı. O sofraları mazi sayıp şimdi bizi unutsa da, mazide kalan tatlı hülyalarla yetindirip yenilerini kurmasa da, hakkını teslim edelin, çocukken bile bir hanımefendiydi. Tabi burada O’nun annesi “Aniş abla”mızı rahmet ve fatihalarla anmanın tam sırasıdır. Nur içinde yatsın. Ablası Nazlı kardeşimize de dualar ederiz. Haklarını helal ederler inşallah.

*  *  *

Abdullah Hocamın bence enteresan bir ailesi vardır. Bütün kardeşleri devlet memurudur. Nerden “Kürt” olduğunu bilemediğim babası Mehmet emminin hacca gitmesi hepimizi çok sevindirmiştir, neşelendirmiştir. Kardeşi Hüseyin Hocamız, (Allah hastalığına şifalar versin) çok güzel  kıratı olan bir imam öğrencimizdir. Şeker topağı maşallah. O, Abdullah Hocam, anne ve babası hep beraber hacca gitme bahtiyarlığına ermişlerdir.

Allah (azze ve celle) hayırlı ve uzun ömürler versin, varlığından bizi faydalandırsın. Özellikle bağına bereket versin de bizi üzüme kandırsın.