Ayıplama

Ayette geçen “lemz”, dil ile yaralamak, ayıplamak, kötülemek ve yermektir.

Burada iki mânâ vardır ki ikisi de doğrudur:

Birincisi, müminlerin hepsi bir nefis gibi olduklarından bir mümini ayıplayan aslında kendisini ayıplamış olur.  Müminler birbirlerinin aynası oduğundan, aynaya bakan kendisini görür.

İkincisi de ayıplanacak birşey yaparak başkalarınca ayıplanan kimse, sebep olduğu için, aslında kendi nefsini ayıplamış olur. 

Birinciye göre mânâ: Müminleri ayıplamayın, kötüleme ve yerme yapmayın, zira kendi nefsinizi ayıplamış olursunuz.  İkinciye göre mânâ: Bir mümini, eğlenmek gibi ayıplanacak, kendinize leke olacak şeyler yapmayın ki kendinizi ayıplamış, lekelemiş olmayasınız demektir.  Birinci mânâ kardeşlik noktasından daha samimi, ikinci mânâ izzet-i nefis, şeref açısından daha temiz ve güzeldir.